Sweet 16

   Sweet 16. Sweet nga ba? Before this day ends, gusto ko i-enjoy ang pagiging 15 years old ko. Gusto kong i-spend ang last hour ng pagiging 15 ko by composing a blog. Wala lang, para naman medyo memorable kahit papaano kasi sobrang di ko talaga feel. Parang walang nakakaalala sa akin. Katulad na lang nung iba sa mga best friends ko. Si Jerica at Denny, di man lang yata nila ako naaalala. Grabe talaga. Si Jerica kanina, chinat ako, pero di man lang ako binati in advance, sobrang nanlumo talaga ako eh. Si Denny naman, di man lang ako i-text or tawagan sa landline. Grabe, parang mas naiisip ko tuloy na hindi ako espesyal eh. Kaya nga birthday diba? Ibig sabihin, araw mo. Pero parang di ko araw. Pero di pa naman December 29 eh. Bukas pa yun. Pero ilang minutes na lang oh. Sana maging special talaga 'tong 16th birthday ko. Kasi sinabe nung iba, yung 16th birthday daw nila sobrang special, kahit hindi ganun kagara, sobrang memorable. Eh yung akin kaya? What should I expect, right? Gusto ko na lang mangyari ay lumipas ng malibis ang panahon para mabilis ko na rin makalimutan lahat ng hinanakit ko sa buhay. Puro bullshit na lang eh. Pero on the other side, gusto ko pa rin maging masaya.

    Okay. Tama na nga ang drama. Kailangan maging happy. Pipilitin ko, kaya ko to. :D Smile lang Angela, tomorrow's your day. Ilang minutes na lang sixteen ka na. Wish ko lang sa birthday ko ay, sana pansinin na ako ni crush sa Facebook, sana i-pm niya ako. Hahahahaha. LOLJK. I was just kidding. Ang babaw eh. Pero mas mababaw pa diyan yung wish ko talaga. Wish ko lang naman ay Happiness. Yun lang naman, tagal ko ng winiwish yan, pero bakit ganun? Di ko pa rin ma-feel. Unsatisfied pa rin ako, I'm longing for something. Di ko talaga alam kung ano yun pero feeling ko ayun yung feeling na hindi ka nag-iisa. Yep, that's it. Gusto ko lang naman ng taong andiyan para sa akin. I know andiyan si God pero, gusto ko pa rin ng may nagaaccompany sa akin. I have my best friends, kaso best friends ko nga ba sila? Ayun yun eh. I know they're not perfect. Pero kasi, di pa rin ako satisfied eh. Ewan ko ba. Pagbigyan niyo na ako sa kinikilos ko, birthday ko naman eh. Pero ayun nga, gusto ko rin naman ng pagbabago sa sarili ko, I mean, I wish for an improvement. Ako rin naman kasi yung may mali minsan, kaya tanggap ko na rin yung mga nangyayari.

Advance Happy Birthday To My Dearest Self. Sana maging masaya ka, sana mafulfill mo yung dreams mo. Kaya natin 'to. Good Luck, God Bless, May you have more birthdays to come, Start living the life you dreamed of, Best Wishes, And Happy Happy Sweet 16th Birthday my dearest self.

Don't forget to smile and Be Happy! :D

Christmas Day

  Christmas. Aaminin ko, malungkot ako nung Christmas Eve, sobra. Di ko alam kung bakit eh. Napipikon ako na ewan. First of all, wala yung parents ko sa bahay. Nakakaasar lang, di ko talaga ma-feel yung pasko. Eh kasi naman. lagi na lang ako sinisigawan at pinapagalitan sa araw-araw ng Christmas break ko. Okay ka lang, ma-fefeel mo kaya kapag ganun? Pero di ko na inisip yun, naging positive na lang ako to the highest level. Pero, di na talaga kaya eh. Ayaw talaga, bakit ganun? Di ko talaga ma-feel eh. Eh kasi nung dumating na yung parents ko, nagsisisigaw na naman, kaasar lang. Parang mapapasubok nanaman ako sa debate eh. Grabe kasi makapag utos, nakakaasar talaga. Basta. Kaya ayun, pumunta na lang ako sa room ko. Nagkulong ako. Seriously, umiyak ako nun. Di ko mapost sa twitter or anything kasi ayoko naman masira yung Christmas ng iba. Naiinggit ako sa kanila, puro masasaya yung pinaglalagay nila, yung mga GM, yung mga tweets, yung mga status sa Facebook. Tapos ako, ganito. WTF. Nakakapikon talaga. Tapos, tama ba namang may magtext sa akin kung busog daw ba ako. Shet naman oh. Di ko ma-feel yung Pasko tapos ganyan pa tanong mo sa akin. May sira ba ulo mo? Grhh. Ayun, reply ko na lang, "hindi eh." Sabi niya, "bakit naman?" Sabi ko, "di uso pasko dito eh." Sabi naman niya, "dadamayan kita." Parang, enebeyen. Nagseself-pity na nga ako, makikita ko pang may makikiramay sa akin. F*ck. Ayun, bahala siya sa buhay niya diyan. Basta ako dito, umiiyak. Wala na silang paki.

Now Playing: Kelly Clarkson - Grown-up Christmas List

  Pero nung mga 15 minutes before Christmas, napaisip ako bigla. Tinanong ko sarili ko, bakit ako sad? Naisip kong ayaw ni Jesus na malungkot ako, gusto niya masaya ako. Kaya ayun, si Jesus lang yung reason ng kasiyahan ko. Kaya nung pagpatak ng 12:00 am, nagpakasaya na lang ako, tutal birthday naman ni Papa Jesus eh. :D Ayun, parang may something. Di ko ma-explain yung feeling eh, sobrang saya. Hindi dahil sa sitwasyon ko , dahil siguro, pinaramdam ni Papa Jesus yung pagmamahal niya sa akin.

  Nung umaga, yung gumising sa akin ay yung mga batang namamasko. Hindi ko alam kung maaasar ako kasi ginisng nila ako, pero hindi ko magawa eh. Kahit na naistorbo yung pagtulog ko, nagising naman akong naka-ngiti. Wala lang, ang sarap sa feeling. Ngayong December 25, kahit simple at average na araw lang, feeling ko, sobrang saya. Kahit na mag-isa lang ako ngayon, feeling ko marami pa rin akong kasama. Weird. :)) Ayun, super thankful for this day. :D

  Natuwa ako dun sa mga nagmessage sa akin sa Twitter and Facebook, sa mga text messages, sa mga post sa Facebook. Wala lang. Nakakataba ng puso. Hahaha. Sinabayan ko pa ng Christmas Song. Haaay, this is Christmas. Wala lang, sumaya ako sa ganun kaliit na bagay.

Ngayong Christmas, di ko pa rin maiwasan maging vain. Eh kasi naman, bored ako. :D Hahaha! :)))

Happy Birthday Papa Jesus! :)) Thank You po sa lahat-lahat. I will always love you forever. :D

Merry Christmas Everyone! :D

One of the Boys

  It's pretty awkward to have a title like that on my blog. Especially, when it came from me. LOL. Just wondering about few things today. So many "What If" scenarios playing and shouting in my head. Maybe, I just need a peace of mind or whatever. But I guess, I'll about to share a thought that change my whole life into something I am today.

  Hindi naman talaga ako ganito eh. I mean, yung nakikita niyong ako, hindi naman talaga ako ganito eh. Sobrang daming pagbabago, mula sa aking sarili, hanggang sa mga taong nakapalibot sa akin. Ewan ko ba kung anong pumasok sa isipan ko kung bakit gusto ko magbago. Siguro sawa na rin ako sa paulit-ulit na pagpapasensya at paulit-ulit na pag-intindi sa mga taong nakapaligid sa akin. Magsimula bata ako, I feel so uncontended, unsatisfied, alone, and most of all, I feel the pain. Emo na kung emo, pero yun talaga description na ibibigay mo sa akin kung makikita at mararamdaman mo ako dati. I'm the middle child sa aming magkakapatid. Ako si middle, si number two, si epal, si salot, si katulong, si palaging nakakalimutan. Kung OA yan para sa inyo, sa akin wala pa sa kalahati yan ng OA. Alam mo yung feeling na parang di ka kasapi sa pamilya niyo, yung parang di ka pamilya. Yung mas napapansin pa yung aso niyo kesa sa iyo. Ayun kasi nararamdaman ko eh. Palagi na lang ako kinakawawa, pero yung mga kapatid ko, pasarap lang palagi sa buhay. Sila, binibilhan ng kahit anong gusto nila. Samantalang ako, hindi eh, kaya naman, nag-iipon na lang ako para sa sarili ko, para mabili ko yung gusto kong gamit. Hindi na ako umaasa sa mga magulang ko eh, kasi alam kong kaya ko naman at di ko na kailangan ng tulong. Kasi magsimula bata ako, pinabayaan na nila ako. Magsimula bata ako, natuto na akong tumayo sa mga sarili kong paa. Hindi rin naman pwedeng palagi na lang ganun. Di pwedeng hayaan na lang, kaya dapat gumawa ng paraan kahit na mahirap.

  Bata pa lang ako, wala na akong sariling laruan. Kung meron man, pinag-ipunan ko yun or regalo sa aking ng mga tito at tita ko. Kaya ganun na lang ako kasaya kapag nakakatanggap ng regalo, kahit na yung cheap lang. Kasi isa yun sa mga hindi ko na-experience sa mga magulang ko. Palagi na lang binibilhan yung ate ko ng damit. Samantalang ako, hindi. Kaya nung bata ako, palagi kong winiwish na sana, lumaki kaagad yung ate ko para magamit ko na yung mga damit niya. Puro pinaglumaan na lang kasi palagi damit ko eh, sobrang daya talaga. Pero nasanay na ako nung bata ako. Hindi na ako nag-eexpect masyado. Inggit na kung inggit, pero yun talaga nararamdaman ko eh. Pagdating naman sa laruan, sila na lang palagi binibilhan. Yung ate ko naman, ayaw i-share sa akin yung mga barbie at teddy bear niya. Yung bunso lang yung nagsheshare sa akin. Eh lalaki yun eh, no choice ako. Edi nakikipaglaro ako sa kanya. Puro pellet gun ang laruan niya, mga toy cars, at video games. Edi nakikilaro na lang ako, para di ako masyadong  OP sa bahay. Sa mga ganyan bagay, mas magaling ako makipaglaro sa kapatid ko. Lalo na pagdating sa mga yoyo, toy cars,Yu-Gi-Oh, Counter-strike, at marami pang iba. At mas nauna akong matuto mag-bike sa aming magkakapatid, at ako lang nagturo sa sarili ko magbalance. Yung bike pa na pinagpractisan ko ay yung, nakatambak lang at puro kalawang na. Wala naman akong magagawa kasi hindi naman ako bibilhan ng bike eh sa gusto ko matuto. Kaya pinagtiisan ko yun, kahit flat yung gulong at sira sira na. Di naman gawain yan ng babae, pero ako ginagawa ko at mas masaya ako sa ganun. Kapag nasa sa school, sobrang nahihiya ako sa mga classmates ko, kasi naman, puro bratz at barbie ang pinag-uusapan nila. Eh wala naman akong ganun. Kaya yung mga boys na lang na classmates ko yung kinakausap ko. Ang awkward pa dun, may mas alam pa ako sa kanila. Pinalaki kasi akong walang nag-aalaga sa akin eh. Kung meron man, yung isa kung ate na pinsan. Kaso 3 years old lang ako nung andun siya. Wala na akong nararamdamang support magsimula paglaki ko. Kaya hindi ko alam kung paano mag-ayos. Nahihiya nga ako pumasok dati, kapag foundation day eh. Kasi yung mga classmates ko, andun yung parents nila, samantalang ako, never nagpunta kahit kailan. Kung pupunta man, andun sa mga kapatid ko yung attention. Never kong naranasan yung full support eh. Buti na lang may mga parents na inaayusan ako dati, kahit na hindi ko sila kilala. Habang inaayusan ako ng ibang parent, iba yung nararamdaman ko eh. Sobrang sakit, naiisip ko, buti pa 'tong parents ng mga classmates ko, kahit hindi ako kilala, may paki sa akin. Pero yung tunay kong parents, kahit isang beses never akong inayusan. Ayun, everytime inaayusan ako ng iba, umiiyak ako. Palagi nila akong tinatanong kung bakit, pero di ko masabi kasi nahihiya ako sa katotohanan.

  Buong childhood ko, puro memories na ayaw ko ng balikan. Nung tumungtong ako ng highschool, akala ko. Okay na ang lahat. Hindi pala. Puro drama na lang, puro sakit sa ulo at puro problema. Hindi masaya eh, puro lokohan lang eh. Akala ko okay na talaga eh, hindi pa rin pala. Puro bastos mga tao, lalo na yung mga nasa paligid ko. Kung itrato nila ako, parang hindi ako babae. Sobrang sakit lang sa part ko, parang salot kasi tingin sa akin. Parang ako na yung pinaka kadiring tao, yung ganung feeling. Sobrang sakit lang talaga, outcast ako sa classroom eh. Nobody wants to be with me, yung feeling na parang may nakakahawa kang virus, ganun nararamdaman ko dati. Isang araw, bigla na lang pumasok sa isipan kong magpakamatay, weird pakinggan pero sobrang totoo. Naglaslas ako, di ko na kasi alam gagawin ko eh. Naisip ko rin na wala na akong pakinabang sa mundo, atsaka wala rin namang makakamiss sa akin. Ewan ko ba, siguro sobrang nawalan na ako ng hope nung mga panahong iyon. Na sa sobrang gusto ko ng sumuko sa buhay, magpapakamatay na ako. Pero sa awa ng Diyos, di naman ako namatay. Magsimula nun, narealize ko na kailangan ko ng magbagong buhay, kasi binigyan pa ako ni Lord ng isa pang chance para mabuhay. Naisip ko rin na may silbi pa siguro ako kaya hindi ako hinayaang mamatay ni Lord. Sobrang thankful talaga ako mabuhay ulit. Kaya magsimula nun, nagbagong buhay na ako. Sinimulan ko ang pagbabago sa perspective ko sa mundo, yung negativity ko, binago ko, ginawa kong positive lahat. Kung dati, iniisip kong gusto kong sumikat, ngayon gusto ko mag-inspire ng tao para sila yung sumikat, parang ganun. Yung ugali ko, binago ko rin, sobrang naging kind ako to the highest level. Next thing, yung physical kong itsura. Sa tingin ko kasi, kaya di ako nilalapitan ng mga tao, kasi di akong mukhang tao. Yung 50kg ko nung second year, naging 42kg nung Third Year. Ayan ang masasabi kong, achievement para sa akin. Sobrang pinagpaguran ko mag lose ng weight. Hindi ako kumain ng 2 buwan para magbawas ng ganyan kalaki. At pagkatapos nun, nagsesearch na ako sa internet kung paano mag-ayos at nagbabasa na rin ako ng magazines kung paano maging maayos ang itsura. Ayun, nung Junior ako. Lahat ng pinagpaguran ko, super okay. Grabe, parang fairytale lang, para sa akin. Naging mas maganda buhay ko nun eh. Yung feeling na sobrang sarap talaga sa pakiramdam. Naranasan ko yung mga hindi ko nararanasan dati. Ang dami ring nagkakacrush sa akin nung third year ako. Sobrang flattered din ako kapag dumadaan ako, tapos pinag-uusapan ako ng mga seniors. Wala lang, nakakaflatter lang. Yung mga salesman din sa SM, grabe, dati hindi nila ako ini-entertain, pero nung nagbago ako, kahit di ako bibili, nakabuntot pa rin sa akin. Hahahaha! Masaya eh, first time experiences. Pero kahit na ganun, naging bitter pa rin ako, di naman maiiwasan yun eh. Yung mga nang-iwan at mga nag-ignore kasi sa akin dati, nung nagbago ako, gusto na nila akong maging kaibigan at yung iba, manliligaw ko na. Ang sakit lang talaga sa feeling dati, tapos ngayon, ang kakapal ng mukha makipagkaibigan. Ayun, kaya siguro hanggang ngayon wala pa rin akong boyfriend eh. Hahaha! Eh kasi bitter pa rin ako, hindi ako nag-eentertain ng manliligaw. Kahit na may isang pangyayari na grabe. Dati kasi niligawan ako ng isang studyante na taga MCS. Super sikat kasi yung taong yun, at 3years ang gap namin sa isa't isa, pero kapag school years, 2 years lang. Ayun, kahit na sobrang sikat siya, di ko pa rin siya hinayaang maging boyfriend ko. Yah, NBSB ako. And I'm proud of it. :)

Timeline ng mukha ko. :) Laugh all you want. :D

 First Year

 Second Year

Dito na ako magsimulang magbago. After nung paglalaslas ko.  I hope may nagbago sa aking itsura kahit papaano. :D

 Third Year

Fourth Year

  Pero parang ngayon, bumabalik na naman ako sa dating gawi. Nagiging loner nanaman ako, isa sa mga outcasts. Kaya ngayong 2012, magbabago na ako. Ibabalik ko yung 2010 :) Na-LSS lang ako sa song ni Katy Perry, kaya yan yung title. Kasi yung song niya na "One of the Boys", medyo close sa mga pangyayari sa buhay ko. Ayun. :)

"Pain makes people change."

Cameroid

  Eto ang bakasyon. 3am na, gising pa. San ka pa? Vampire kasi ako eh. Quiet ka lang ha. :D Secret lang natin. :) Hahahaha. Pero ayun, tawag ko dito bakasyon. Astig eh, nakakabored kasi eh. Hindi naman kasi ako pinapayagan lumabas, kaya magbababad na lang ako dito sa internet dahil nakakulong lang ako sa bahay. Kain, internet, at tulog lang ginagawa ko eh. Wala talagang productive na ginagawa dahil na rin sa katamaran. Tamad na kung tamad, atleast hindi pagod. Hahahaha! LOLJK. (: Ayun, dahil boring ang buhay Christmas break, tinry ko mag-cameroid. Hahahaha. Just for fun lang. Nagpaka-vain lang ako ngayong gabi. Oo na, alam ko naman na pangit eh. Hahaha! :D

   Hindi ko rin alam kung ano 'to. Basta alam ko, puro joke lang yung nasa pictures. Pare-pareho lang eh. Ngiti ngiti pa ako, wala rin namang nagbabago eh. Pangit pa rin. :D Wala lang, boredom ngayong madaling araw. Parang wala pa yata akong balak matulog eh. Ay, ewan. Hahaha. Basta ayun, laki ng eyebags ko. Alagang-alaga kasi ako eh. LOLJK. Hahahaha! :)

SIMPLICITY is beauty.

Christmas Background

   Bagong bihis 'tong blog ko. Wala lang. Hahahahaha. :)) Pangit nung dati eh. Pero ito mas nag-improve. LOL. :D Ayun nga, lapit na Christmas, malapit na rin birthday ko. Hindi ko na alam gagawin. :) Ayun, hindi naman halata na Christmas ang theme ng background ko noh? Waley lang. Just have fun customizing and editing my blog. Para mas maging interesting tignan. Ayun :) Wala naman kasi akong magawa na productive ngayong Christmas Break. Sobrang tinatamad talaga ako kapag hinaharap ko yung mga libro ko. Fun muna ngayon, later na siguro yang books. Hahaha. :)) Pero grabe, sobrang hirap i-edit nitong blogspot ko. As in sobra. Siguro it took me 3 hours. Para humanap ng babagay na background. Ang hirap kasi humanap ng magandang picture na magfit sa format nitong blogspot. Ayun, buti ayos naman. :)

December 16, 2011 - MCS Christmas Party

  Last Christmas Party ko na 'to sa MCS. Unexpected ang lahat ng nangyari. I can't believe talaga na yun ang katotohanan. Ewan ko ba, feeling ko normal lang ang araw na ito, pero may something different and special sa araw na ito. Let's start with my look. Ito yung first ever look ko ngayong highschool na sobrang simple. Halatang di nakapaghanda eh. Basta ayun, sobrang simple talaga. Naka Violet V-neck shirt at jeans lang ang pormahan ko. Eh dati, daming abubot at naka curl pa ang hair. Eh ngayon, simple lang ever. Parang pupunta lang ako ng mall, hindi sa party. Yung pormahan ko ngayon parang another average teen, eh dati kasi, medyo extraordinary at medyo trying hard. LOL. :)) Pero alam ko namang pangit ako, magsimula pa dati. And I'm proud of it. :D Hahaha.Pero ayun, kahit na simple lang, ayos lang. Worth it pa rin naman ang Christmas Party dahil kinabukasan na ang start of Christmas Vacation. Yipee!

  To start this, syempre may program muna bago magsimula ang Christmas Party. Pero, wala naman akong paki sa program kasi andun kami ni Shyne sa covered court, nagdadaldalan lang at nagpipicture-picture. Dahil na rin siguro yun sa boredom. Hahaha! :))

With Shyne :)

 Si Shyne yung kasama ko sa MCS buong Christmas Party eh. Ganyan lang kami, masaya kami sa mga maliliit na bagay. Oo, weird na kung weird, we don't care, basta masaya kami at wala kaming sinasaktang tao. Daldal lang namin, pasko naman eh. Hahaha! basta, dami naming picture at kung sinu-sino din ang pinicturan namin. Nilibot din namin ang buong MCS dahil sa boredom, at KJ kami dahil ayaw naming panuorin yung mga program kasi may sarili kaming mundo. :) Dahil sa kabaliwan namin, napunta kami sa stage. LOL. Baliw talaga eh. Pero ako, wala akong balak magpakita dun, nakakahiya. Dami kayang taong nanunuod, STAGE FRIGHT lang ako.(Dami kong alam. hahaha)

Ynel & Errol :)

  Pero ayun nga, dahil andun na rin kami sa stage, nakita namin yung dalawang Emcee. Galing nila, omaygass talaga. Nakakaelibs lang yung accent, alam mo yung parang di marunong mag-Filipino kung makapagsalita ng English dun sa stage. Wala lang, I'm proud of them(haha.parang nanay lang eh.) Ayun, pero rockers talaga sila eh. \m/ Ayan, non-stop chikahan kami dun. Tapos si Sir Lito, biglang dumaan, kumindat ba naman. LOL. HAHAHA. Dami kong tawa nun, as in owver owver talaga, imaginine mo ba naman noh. Hahaha. Pero astig eh, bagets si sir lito eh. Astig din yung mga nagperform sa stage kahit di ko nakita. Hahaha. :)) Congrats sa inyo. :D Ang gagaling niyong lahat. Napansin ko lang, lahat na napuri ko, sarili ko na lang hindi pa. Hahaha. :D

  Naglibot-libot pa kami ni Shyne, hanggang sa mapadpad kami sa CR at sa quadrangle. Sa quadrangle, wala rin namang paki mga tao. Hindi rin naman sila nanunuod. Hahaha. Nakaupo lang at nakatunganga. Kundi naman nakaupo, nagpipicture-picutre. Kaya nakigaya na rin kami ni Shyne. Nakakabored kasi eh. Atsaka, para may maiupload sa FB. Diba? :)

With Osbert :)

With Alyzza :)

With Jerome :)

With Jessica :)

With Jerica & Fumes :)

  Di ko mailagay lahat eh, masyado kasing madami. Baka maging photo album na ito, hindi na blog. haha. :)) Ayun nga, di ko na alam gagawin ko. haha. Puro picture na lang, eh wala pa rin namang pagbabago sa mukha ko. LOL. After the program, start na ng Christmas Party. Yey! Upo-upo na rin sa upuan. Boring sa classroom eh. Sobra. Pero nung may nagbigay na ng gifts, Omaygass! Ang saya-saya, nabuhayan ako eh. Kaso nahiya naman ako sa mga regalo ko sa kanila. Haha. :))

  Pero may isang nag regalo sa akin na nakapagpasaya at nakapag kumpleto ng araw ko. Alam mo yung ganun? Natuwa ako dun sa effort, kahit na hindi naman ganun kabongga, natuwa pa rin ako ng sobra. Ewan ko ba kung bakit, siguro kasi, nakita kong parang bukal naman yata sa kalooban niya at basta, ayun napasaya niya ako. :) Nagulat na lang ako kasi biglang tinawag ako ni T. Farah, kasi daw may nagpapatawag sa akin. LOL. Kaya ayun, pumunta ako sa labas kasama si kambal. Hahaha. Pati kasi siya na-conscious kung bakit ako tinawag sa labas eh. Yun pala, yung third year na friend ko, andun sa labas dahil may ibibigay na gift sa akin. Hahaha! Di ko naman inexpect na ganun yung gift niya sa akin, kasi sabi ko kahit ano naman tinatanggap ko. Kahit yung mura lang, basta bukal sa puso. Atsaka it's the thought that counts, diba? Ayun , super surprised talaga ako. Grabe, alam mo yung feeling na sobrang nahihiya siya sa akin. Eh mabait naman ako, diba? Hahaha. :) Ewan ko ba, feeling ko naginginig siya ng sobra eh. Bakit kaya ganun? Nung nag emcee naman siya, di naman siya nanginginig eh ang dami-daming taong nakakarinig sa kanya. Subalit sa akin, isa lang naman ako, atsaka tropa naman ako kumilos, bakit sa akin mas nahihiya? Hahaha :)) Pero astig talaga. rockers eh. \m/ Sinama pa niya yung friends niya para hindi siya kabahan, pero lalo pa yatang mas naging kabado. Haha. :D Epal pa nitong si Denny eh, kabado na nga yung tao, mas pinakaba pa niya lalo. Tama ba namang i-interview? Hahaha. Nakapasok na ako ng classroom, pero si  Denny andun pa rin sa labas, nakikipag-usap. Baliw talaga. Hahaha! :))

Odiba? Epic face. Hahaha! Pero ang saya ko talaga niyan eh. Eto pang si Shyne, pasaway. Kinukuhanan pa ako ng litrato. Para daw memories, nung naging masaya ako. Haha! Pero ayos lang, atleast masaya diba? :) Super-duper-mega-ultra flattered ako niyan. Alam mo yung feeling na parang abot-SM yung buhok mo. Hahaha! Eh kasi naman, nakaget-over na ako, panay tanong pa sila kung kanino galing, edi bumabalik ulit yung nangyari. LOL. Ang saya lang, first time ko makatanggap ng bear na galing sa lalaki ngayong High School. Atleast diba? Buti nakaexperience din ako ng ganito, ayaw ko namang gumraduate na walang exciting sa buhay Senior ko diba? Puro pasakit na lang kasi eh, buti na lang sumaya din ako ngayong December, at ngayong last Christmas Party sa MCS. Edi ako na masaya, inggit ka? Edi mainggit ka. Hahaha! LOLJK. (: Pero super-duper-ultra-mega Thank You talaga Errol. :) Super na-appreciate ko at super napasaya mo ako. You made my day. Salamat ulit. :)

  Ayan na si Pam. Isa rin siya sa mga na-conscious sa mga nangyari. Kaya ayun, naki-echos din sa akin. Hahaha! Saya namin eh, ewan ko sa kanya. Pero ayun, kita naman sa picutre diba? :)

  Syempre, kung may picture kami ni Pam, papatalo kaya si Denny? HAHAHA :)) Isang vain na tao din 'tong si denny eh. Hindi man niya aminin, pero vain siya katulad ko. :D Kaya nga kambal kami eh.
  Ayun, naggames ang Simpol. May isang game dun na nakakapikon eh. Yung dougie-showdown. Syems. Hindi ko kaya mag dougie eh. Epic fail yung dougie ko, masagwa at malamya tignan. As in, nakakaumay eh, eww. Hahahaha! Pero, totoo naman eh. Si Shyne din ganun, kaya ginawa namin, nagpaka-KJ kami. Tumakas kami ni Shyne, naglibot-libot na lang kami kesa sa mapahiya. Hahahaha! Kaasar, buong klase ba naman kasi. Kung kaya ko lang kasi talaga gagawin ko eh, kaso ang panget talaga. Ewww. :)) Bumalik na lag kami nung tapos na, nakipalakpak kami. Hahaha! Kaso, napansin nila na hindi kami nagdougie. Hahahaha! Kaya ayun, tumakas ulit kami, dun na kami sa lobby forever. Hahahaha! Kasama namin si Ynel eh. Umakyat na kami nung sa tingin namin kainan na. Epic talaga forever. :)) KJ talaga namin ni Shyne eh, kami lang yung babae na kumain sa upuan, lahat ng girls nasa flat form kumakain. Eh kasi, naman, wala ng space kaya no choice kami. Hahahaha! Epic talaga eh. :))

Geme :)

  After kumain, gift giving na. :) natuwa lang ako sa mga descriptions nila sa mga nabunot nila. Sobrang nakakatuwa eh. Hindi mo alam kung puri or whatever eh. Hahahaha! :)) Nabunot ko si Jonaline eh. Nakabunot naman sa akin ay si Geme. Astig lang eh, natuwa ako dun sa malaking paperbag ng Blue Magic. Ang sarap lang sa mata ng malaking paper bag. Ang weird ko lang. HAHAHA. :)) Pero ayun, super thank you geme! :))) Super na-appreciate ko yung malaking paperbag. Ewan ko kung bakit, lutang na naman ako. :)) Masaya lang. :D After ng gift giving, uwian na. Yehess! Gala time na. Kaso di naman ako makagala dahil dami kong bitbit(yabang. XD) Hahaha. Ayun, nagpicture-picture muna bago umuwi. Hahahaha! Para ay i-upload sa fb. Yun lang naman ang reason kung bakit nagpipicture-picture eh, para maipakita at maipa-inggit sa iba. :)

Tropang Potchi ft. Shyne

Denny & Mark

Gifts. :) Epal nung kamay. Hahahaha!

Mga natanggap ko. Hahaha! :)) Onti lang, pero ayos lang

GAY. :D

  Ayun umuwi na kasama si Jerica at Fumes pagkatapos ng Christmas Party. Binuksan na namin yung gifts. At syempre, nagdaldalan na rin kami. Ayun, daming regalo ni Jerica, nahiya naman kami ni Fumes sa mga natangggap niya. Hahaha. Ganyan talaga kapag maganda. Yung kay Fumes naman, puro ipit at mga tali sa buhok. Hahaha! Sobrang naasar si Fumes eh. :)) Ayun, after namin mag stay sa bahay, pumunta na kami ng SM Fairview, gala lang. Trip lang itech. :))) Epic fail pa ng mukha ko. Feeler talaga eh. HAHA :D Nakakahiya. Omaygass. Ang gay ko talaga forever. :)) After pumunta sa SM, sa bahay naman ni Jerica. Grabe, daming gifts ni Jenica. Ayun, kinaen ko yung malaking toblerone niya. Di ko maubos eh. Grabe, first time ko maumay sa toblerone. Hahaha! Ang laki kasi masyado nun eh. Ayun, after that, umuwi na kami ni Fumes. :))

"I’d rather live my life knowing that I’m not perfect, than spending my whole life pretending to be."

--Superman

December 15, 2011 - Lazy Song

  Tinatamad ako ngayong araw, di ko alam kung bakit. Siguro dahil Christmas Party bukas at wala pa akong any preparation for tomorrow's event. Sobrang wala talaga ako sa mood ngayon, parang yung weather nakakaantok, pero gora lang. Di na kami nag Math class eh, kasi gagamitin yung onting oras ng math for baking class, kaya ayun, party party sa math. Then, Baking Class na. Hindi naman kami magbebake kasi gagawa kami ng empanada, pero related pa rin siya sa baking. Kasi kami gagawa ng dough. Yung group ko yung last na nakagawa, dahil si Marion itech tumawag pa dahil yung vegetable flour niya, kailangan ng lahat ng group, eh na kay marion yung flour namin, so hindi kami nakasabay gumawa ng dough. Ang nakakaasar pa dun, etong si Sir Marvin, pinagalitan pa kami dahil hindi kami nakakasabay. Hindi man lang niya naisip yung kalagayan namin diba? Atsaka kung alam niya lang, di makakagawa ng dough ang simpol kung wala si marion. Wala lang, na-offend lang ako dun sa sinasabe niya kaya mahalaga talaga isipin mo ang sasabihin kesa sa salita lang ng salita. Ang akin lang naman, dapat tinanong man lang niya kami kung bakit nalelate kami sa paggawa, hindi yung magagalit siya kaagad sa amin. Hindi naman ako galit kay Sir, pero kasi dapat sa susunod, huwag ganun, kasi nasasaktan din kaming mga studyante niya.

  Mahirap pala mag-knead ng dough. Grabe, dapat talaga malakas ka para perfect ang dough na magagawa mo. Pero nahirapan talaga ako sa pag-flatten ng dough. Dapat kasi, super manipis at dapat maganda yung pagkakaflatten. Eh ang hirap pa naman mag ganun, lalo na at wala pa akong sapat na lakas para gawin yun. Pero infairness, halos lahat ng nalutong empanada, ako yung nag flatten. Hahaha. Yung kinaen din ni Sir Marvin, ako may gawa nun. Oo, haha, alam kong mayabang ako. :)) May isang scene dun sa TLE lab na nakapagpasaya sa akin ng sobra, nung sinabi ni Sir na, "Yung kela heart, maganda yung pagkakagawa ng dough." Eh parang na flatter naman ako dun, kasi ako yung may gawa nung kinaen niya at paulit-ulit niyang binabanggit yun. Nakakataba lang talaga ng puso, parang yung pagod ko, biglang nawala dahil dun. Ang saya lang, umalis ako ng lab na may contentment at happiness.

  Ngayon ko lang naisip, ang dami pa lang dapat gawin. Hahaha. Katulad ng mga deadlines ng notebook ngayong araw. Yung sa Values Education, yung reflection notebook ko, wala pa akong nagagawang reflection kahit isa. Yung notebook din sa Computer, kailangan ng ipacheck ngayong araw, eh di pa ako natatapos. Pero, di ko talaga akalaing matatapos ko yung dalawang yun. Yung reflection talaga, himala yun eh, kasi naman sisimulan ko yung reflection ko ng October. Watda naman diba? December na kaya. Hahaha! Pero astig talaga, strong ko lang. Nag-ayos na din ako ng locker, daming kalat eh, para next year, bagong buhay na at para di na magulo kapag kukuha ako.

Pang exchange gift sa nabunot ko

Gift ko para sa friends

  Pumunta ako ng SM at around 6pm. Grabeh. Super broke ako eh. Wala na talaga akong pera. Nahihiya na tuloy ako ng sobra sa mga magreregalo sa akin dahil wala akong maipangreregalo sa kanila. Grhhh. Hirap pala maging poor. Sobra-sobrang pagtitipid ginawa ko, grabe, di talaga kaya eh. I'm broke. Pero may nabili pa rin ako para bukas, good luck na lang sa akin.

December 14, 2011 - Graduation Photo Shoot with Toga

  Wednesday, duty namin. Pinayagan na namin na maglugay yung mga girls para maayos ang itsura mamaya sa Photo Shoot. Ayun, mas feel ko yung ngayon kesa nung grade 6. Ewan ko ba, parang ang tanda ko na, kasi gagraduate na ako. Ngayon ko lang naisip na Fourth Year Highschool na pala ako, di na ako Elementary. LOL. Ewaaan, basta parang ang sarap sa feeling na ewan. Ayun, di ko talaga alam kung sino mag aayos sa akin eh. Lahat busy at parang ako lang yata ang di alam mag-ayos sa sarili ko. Buti na lang medyo okay na ako, kasi may nag ayos sa akin. HAHAHA. Una si Lourose, nilagyan niya ako ng eye liner, next si Alyanna, kinulot niya buhok ko at Si Alynna, nilagyan niya ako ng blush-on. Ganun lang ang make-up ko eh, wala ng mga eye shadow, at kung anu-ano pa. Ewaan. Hahaha. Kaso yung photo na yan, Haggard peys na, kasi mga 7pm na yan at kakauwi ko lang, kaya medyo magulo na ang peys ko. Hahaha. :)

December 11, 2011 - Family Day

  Family Day, kaya nga family diba? Kaso ako lang mag-isa eh. Pamilya ko sarili ko eh. Ayun, loner na naman. Kailangan makibagay kung kani-kanino para magkaroon ng kasama. So lonely kaya, hindi effective yung ginawa kong pag-invite sa iba eh. Nakakaasar lang, ngayon ko lang talaga napatunayan na minsan kailangan natin tumayo mag-isa. Wala naman akong sinisisi sa mga nangyari eh, kaso ang hirap talaga ng ganitong kalagayan.

  May misa na ginanap, eh mag ooffer nga ako ng flowers diba? Ayun, sinabihan ko na lang si Clifford na i-offer yun. Di ko kasi alam kung paano ibibigay yun.(Thanks Cliffy! :D) Before pala magmisa, May attendance sheet dun na i-fifill-up, tinanong ako kung sino kasama ko, wala lang, parang na-offend ako dun, pero di naman dapat. Sakit lang sa feeling, ewan ko ba, ako lang kasi mag-isa eh. Ayun, sabi ko ako lang at wala akong kasama. Buti na lang andun si Jannica, di niya ako iniwan nung Family Day, natuwa din ako sa pinsan niyang bading. Hahaha! Wala lang, astig eh. :D Nanira lang kami ng parol eh. Ang kulit kasi nung pinsan ni jannica, ang hilig manira ng mga parol sa school. Tapos, nagsulat din kami dun sa Wish List ng Third Year Compassionate, iniwan kasi nilang bukas yung room nila eh. Kasalanan na nila yun. Hahahaha! :))) Nung napagod kami, pumunta na kami sa Covered Court, umupo kami. At biglang nag-aya yung Simpol mag picture-picture.

  May hawak pa akong cotton candy. Hahahaha! Yun laang. :))) Ayun, after mag picture-picture, back to normal, sa tabi-tabi lang tumambay. Hanggang sa nakita ko si Ate Mishaelle, oo siya. :D Yung ano ni kambal, yung ano, basta. Haha! Ayun nag-chikahan kami, at di ko akalain na nagrereview siya. Talino eh, yun pa, nakakaelibs lang. Andun din yung makulit niyang kapatid na lalaki. Maya-maya, nagraffle, tapos biglang nabunot si Denny. Hahaha! hiningi ko yung prize niya sa raffle(sama ko talaga.) Ayun, tig-iisa kami ni ate mishaelle at shyne. Epic ko talaga, di ako nagdala ng plate at utensils para sa kainan. Kaya ayun, share kami ni shyne sa plate niya, nahihiya nga ako sa kanila nung kumkain kahit mukhang ang kapal ng mukha ko kasi nagawa ko yun. Ayun, busog. Hahahahaha! Biglang umulan ng malakas, eh di ko pa naman hilig magdala ng payong, ayun GG tuloy sa ulan.

  Hinanap ko si Jerica, nung hinanap ko siya, bigla ba naman akong sinabihan na may iba siyang lakad, nakakaasar lang. Minsan naisip kong di ako best friend nun, mas inuuna pa kasi niya yung iba kesa sa amin ni fumes. Grabe talaga. Pero ayun, ayos lang, buti na lang binigyan ako ni Markov ng isang rose. Hahaha. Pero kahit na binigyan niya ako, parang na-offend ako. Ewan ko ba. Eh kasi naman, di naman talaga ako yung pagbibigyan nun, eh hindi nabigay, kaya sa akin na lang binigay. Ayun, di ako makauwi kasi ang lakas ng ulan, Pero tumigil naman, kaya nakapagSM ako. Pero I'm on my own lang, wala akong kasama as usual. Self-pity lang ang nararamdaman ko eh. Pero ayos lang, sanay na eh. Nakita ko sila Lyka at Rohaness sa SM, kaya naman nagsine kami yung mura lang, yung tig 25 pesos. Ayun, after that, umuwi na rin kami. Super lonely talaga, nafeel ko na naman yung ganitong feeling, nakakaasar lang, buti na lang sanay na ako. Hahaha! Pero nabored talaga ako nung nasa bahay na eh. Kaya nagpicture-picture na lang ako. Ayun, epic face pa rin forever.

  Natuwa lang ako sa T-shirt ng Simpol. Wala lang. :)

December 10, 2011 - Confused

  Di ko na talaga alam kung sino paniniwalaan ko ngayon. Instincts ko ba o yung nararamdaman kong paniniwala. Hindi ko na babanggitin yung name nung specific na tao. Pero simula pa lang, ayoko na talaga sa kanya. Swear, kahit na mabait naman ako sa kanya, ayoko talaga sa kanya, I mean, hindi naman totally sa kanya, sa mga ginagawa niya. Basta ayun, enough blabbering about sa taong yun yun. Kinabukasan kasi, Family Day. Sinabihan ako na mag-offer ng flowers for tomorrow's mass. Kaso, di ko alam kung saan bibili ng bulaklak. Eh di naman ako bumibili ng mga ganyan eh. Ayun, sabi ni mom, sa tungko daw bumili. Kaso, di ko naman alam kung saan dun. Akala ko mawawala na ako sa tungko. Di naman pala. Hahahaha! OA ko lang talaga. Pero ayun, ayos naman nakabili naman ako ng flowers. Dahil sa kabaliwan ko, binilhan ko ang sarili ko ng isang red rose. Wala lang. I feel so lonely kasi eh, at siguro sa mga ganitong bagay lang ako sumasaya.

December 9, 2011 - A day full of surprises

  Wala naman talaga surprises nung araw na ito. Pero ang na-feel ko sobrag dami. Akala ko Epic day na naman eh, hindi naman pala. Sobrang masaya at enjoy this day. Friday nitong araw na 'to at ang epic ng suot namin. CAT shirt tapos MCS PE jogging pants. Eh yung CAT shirt ko pa naman abot tuhod, kaya ayun, di ko alam kung paano ko susuotin yung shirt ko, di naman pwede mag tuck-in kasi ang epic ng itsura. Ayun, repeat performance nang batch namin, yung sa CHAMPION na sayaw namin yung sinulog. Hahahaha. Sobrang hassle sa pagpalit ng damit, dami kasing checheburache na ilalagay. Tapos kailangan pang nakapaa, eh umuulan pa naman nun so putikan ang mga paa namin.Pagbalik sa classroom, parang napansin ko nasasakal na ako sa shirt na suot ko, eh dati naman hindi, ang luwag pa nga nun eh. Eh di react na ako ng react na nasasakal na ako, tapos biglang nakita ni pam yung tag sa shirt ko. Epic fail talaga ako, baliktad kasi yung pagkakasuot ko. Hahahaha! Bumaba na kami para sa repeat performance, umaambon pero ayos lang, gora lang. Hahahaha. Ayun yun eh. After the performance, sinabihan na naman kaming magaling. Hahahha.(Parang nakalunok nanaman ako ng electric fan. LOLJK XD)  Pinatawag ni T.Rose lahat ng Seniors, ang epic lang kasi, pagkatapos namin maghintay ng matagal, di rin naman kami kakausapin at papabalikin lang kami sa classrooms.  Ayun, resume lang ang class, pero ang lamig talaga eh, sarap matulog. hahahaha!

  Nung Physics class na namin, di ko inaasahan and super unexpected talaga eh. SUSPENDED daw ang klase. Wohooo! Party party na naman. Hahahaha! Pero before kami ma-dismiss, kinanta muna namin yung epic na jingle sa Physics, ayos naman hahahaha! :) Binigyan ako ni Shyne ng isang "Paper Rose", natuwa lang ako. Hahaha. Wala lang, babaw ko kasi eh. Alam niyo naman ako, di naman ako nakakatanggap ng mga ganun, so natuwa ako. Nung na-dismiss na kami, nag bonding kami ni Jerica. Hahaha. Ayun, puro kain lang ginawa namin, sa Jollibee Lagro, 7eleven, Janet's, at  bumili pa kami ng food sa Mercury Drug Store. Sobrang nabusog kami, hanggang sa napadpad kami sa bahay nila.


Nagkwentuhan, naglaro,at kumain ang ginawa namin dun. Ang lakas pa ng trip ni Jerica nun, hinack niya yung FB ko. hahaha! baliw talaga kahit kailan. Kung anu-ano yung pinaglalagay niya at kung sinu-sino kinakausap niya. Hahaha! Pero ayos lang, baliw naman kasi talaga yun eh. Tapos, nakaramdam kami ng gutom, kaya ayun, nagluto kami ng chocolate pancake, kaso ang epic ng kinalabasan. Hahaha. Wala kasing may alam kung paano magluto. After that, umuwi na ako. Masaya kahit na parang average at normal day ang yun.

A week full of stories to tell

  It had been a stressful week. Full of joys, laughter, craziness and madness. A week is somehow long for someone who's waiting. But for me, waiting this long is an opportunity for me to find myself in instances I could encounter. Different stories to share and different experiences to out grow.

  Wala talaga akong magawa ngayon, kaya magboblog lang ako the whole day. Share ko yung experiences ko magsimula december 9 hanggang ngayon. Hihi. I hope I'll finish my blog 'til the end of the day.

Computer Love

Tignan mo yung tabs sa baba. Haha. Naka-open yung internet explorer. Odba? Haha :)

  Yippee. Di ko talaga alam ang ginagawa ko ngayon. Hahaha. Okaaay. Computer class namin ngayon at kami ay nasa Computer Lab. Palagi ko na lang 'to ginagawa, palagi na lang takas na pag internet kapag andito ako sa computer lab. Syempre, ganun talaga. Kaya nga computer diba? Para gamitin ang computer, hindi para makinig lang ng makinig. Nakakabored na rin kasi eh. Ayun, twitter, facebook, at blogspot ang sites na palagi kong tinitignan, kaya naka-save na dun sa computer ko sa lab yung password ko for every site. Hahaha! Ayun, secret lang natin yun ha. :) Kasi naman, sa computer subject namin, Visual Basic ang tinuturo (as seen in the picture.) Ayan yung activity na tapos ko ng gawin. Boring noh? Hahaha. Oo, alam ko yun. Pero, tinapos ko na kaagad kasi nasa likod ko si Sir Silver. Kapal lang talaga ng mukha ko eh, nag-iinternet pa rin ako. Basta, ayan yun. Booooring eh. Kaya buksan ang accounts sa iba't ibang sites, at i-update ito, para hindi sayang sa oras. Haha :D

"I wish I could fast-forward time."
  -- Superman

Family Day Tomorrow

  I've been thinking a lot lately. Things that interrupt and bother my mind. Gosh. Why so complicated? Hahahaha. Actually, bored lang talaga ako eh.

  Bukas, Sophomores and Seniors ang may Family Day. At dahil family day, ako lang mag-isa(how ironic?) Oo, ako nga lang. Kasama ko lang as always, si Fumes at Jerica. Pwede bang, iba naman? Hahaha. Hindi naman ako nagsasawa sa kanila eh. Kaso, gusto ko mas marami akong kasama, or dapat minsan, naiiba din. Ayun, complaining nanaman ang kaso ko dito eh. Pero yun nga, who cares? Basta, kapag nabasa mo 'to and you're free tomorrow, PM mo ako or anything. Isasama kita sa Family Day bukas sa school. Sasaya ka dun, trust me. :)

15 days to go 'til Christmas.

Still waiting, still counting for the days 'til Christmas. :D
--Superman

What else?

  Why can't I be normal? Hahahahaha. I really don't know. It had been a busy day for me. Actually, it was not that busy. Because of the fact that I didn't cared that much about school. And that's the way I plan on living my life. By living without expectations and learning that things come and go.

  Dami ko lang talagang projects na bukas na ang deadline at hindi ko alam kung paano ko yun gagawan ng paraan. Pero ayos naman eh, dami ring tumulong sa akin. Thank You very much! :) Magsimula diyan sa epic na film analysis, na nawalan ako ng English para ma-describe yung mga nangyari sa book at sa movie. Dun din sa jingle, epic abbreviations eh. Di ko alam kung ano yung mga nilagay ko dun. Pero ayos lang. Carry naman siya kahit papaano. Epic din nung hindi ko na maalala kung saan ko nilagay yung costume ko for the field demo. GG ako kay T. Jesusa eh. Pero buti na lang, nahanap ko siya. Hahahaha! Kapag sinusuwerte ka nga naman.(wala nang aangal :D)

  Pansin niyo ba na nagbago yung background ng blogspot ko? Pinaghirapan ko mag-search ng babagay sa blogspot ko eh. Yung iba kasi ayaw, sobrang laki kasi at ayaw i-load ng blogspot. Buti pa 'to, medyo ayos kahit papaano. Iniba ko yan para ma-feel ko yung Christmas. Di ko kasi masyado maramdaman si December eh. Kaya ayun, iniba ko at medyo feel ko na lalo kapag may Christmas song naipe-play. Puro Christmas song na nga lang nasa playlist ko eh, masyado na akong natutuwa. Parang kinikilig, yung feeling na ganun. Wala lang, best feeling ever sa akin yung kinikilig eh Hahahaha. :) Dahil na rin siguro, hindi na ako kinikilig, namiss ko lang yung feeling. Hahaha. Ayun, kailangan ko ng matulog. 11:20pm na eh.

Have Yourself A Merry Christmas! Good Night. :)

--Superman

Just sayin'

  Fuuuck. I super hate my life. Ayoko na ngang magcomplain eh. Kaso sobra na, hindi na talaga carry. I know this sound so stupid, I don't really care. Wala na ngang interesting sa buhay ko eh. Puro lokohan na lang ang nangyayari. Alam mo yung feeling na gusto mo ng matapos ang lahat-lahat? Pero hindi ko yun gagawin, I know God has a purpose why I'm still living. Alam kong kaya ko naman, kaso bakit sabay-sabay? Magpapasko na oh? Gusto ko ng maramdaman yung happiness na winiwish ko everyday. Kahit one day lang, please? Hindi ko nga feel yung Christmas eh, mas feel ko pa yung November 1. Kahit na nakalipas na yung November, parang naggugunita pa rin ako ng pagluluksa. I don't know, ginagawa ko naman yung best ko to find true happiness. I guess my best wasn't enough. Kailangan pa siguro ng onting tulak at pagpupursigi. I don't blame anyone naman eh, pero wish ko lang maging masaya. Bagsak lahat eh, School life - 5%, Love life- 1.5%, Social life - 7%, Family- .89% San ka pa? Di man lang umabot ng 10%, akala ko okay na ang lahat, akala ko nagbago na yung parents ko, di pa pala. One week lang pala yun, mga plastik eh. Nakakaasar lang. Back to "less than normal life." Tinatawanan ko na  nga lang eh. Puro woes na lang ang nasasabi ko whenever I talk to myself. Ayoko namang sabihin sa iba kasi iisipin lang nila na ang selfish ko. Puro pag-uunderstand na lang ginagawa ko eh, pwede bang ako naman i-understand niyo?

  December, paramdam ka naman, pwede? Because I want to be happy and positive this coming Christmas.