Promise no pressure. I promise. 

I'm sorry. I really am. 

Umiiyak ako. Umiiyak ako. Umiiyak ako. Di ko mapigilan. :(

Bakit defensive masyado? Ang sakit. </3

Talo talaga ng maganda ang mabait. Ayoko na

Wala talagang perpektong oras. Hind pwede walang hindi sasablay. Pero ganun naman talaga ang buhay diba? Para balanse lahat. Para walang mas nakakahigit o mas nakakababa.

Ngayon ko lang nagustuhan ang buhay ko pagdating sa mga kaibigan. Sila kasi yung mga kaibigan na, hinihiling ng lahat. Yun bang suportado ka sa lahat ng gagawin mo, dadamayan ka pa. Nagpapasalamat ako sa Diyos dahil sa kanila. Yung bago ko namang tinitirhan, close to perfect na. Kulang na lang mga lalagyan pero ayos na kesa naman yung sa dati. Pero kung kailan ayos na ang lahat, saka naman sumablay pagdating sa mga magulang ko. Wala na silang tiwala sa akin. Lahat na lang ng gawin ko may malisya. Pero ewan, bahala na. Basta alam ko mali lahat ng binibintang nila sa akin. At alam ko din sa sarili ko na alam ko yung ginagawa ko, na hind ako nagpapabaya sa kung ano man